Wat te doen als je hond een vreemd voorwerp inslikt
Regelmatig ziet de dierenarts honden in de praktijk die een vreemd voorwerp hebben ingeslikt. Vaak zijn het jonge honden die uit enthousiasme iets inslikken tijdens het spelen, maar het komt ook voor bij dieren die overal op kauwen en de neiging hebben om vreemde voorwerpen op te eten zoals kledingstukken, touw, botten, keukengerei of speelgoed.
Gelukkig passeert het voorwerp in veel gevallen het maagdarmkanaal en komt het tijdens een toiletbeurt mee naar buiten. Als dit niet het geval is, kan het uren tot soms wel weken duren voordat er klachten optreden. Het is dan niet altijd duidelijk wat de oorzaak precies is, omdat de eigenaar niet altijd heeft gezien dat de hond een vreemd voorwerp heeft ingeslikt.
Klachten na het inslikken van een vreemd object
Heeft je hond een vreemd voorwerp ingeslikt, dan wijzen de meeste klachten wel in de richting van het maagdarmkanaal. Denk aan verminderde eetlust, overgeven, diarree, buikpijn en sloomheid.
Uit recent onderzoek bij 176 honden die iets hadden ingeslikt bleek dat langwerpige voorwerpen vaker klachten geven dan ronde of andere vormen. Ook blijven deze voorwerpen sneller vastzitten in de maag of in het eerste stuk van de dunne darm. Wat betreft de overlijdenskans was er geen verschil: in beide groepen bedroeg dit 4%.
In de maag of toch in de mond?
Niet alles wat wordt ingeslikt komt in de maag terecht. In de mond van je hond kan heel wat blijven steken. Berucht zijn de botjes en takjes die boven in de bek dwars kunnen vastklemmen tussen de kiezen. Ook scherpe voorwerpen zoals naalden en stokjes kunnen in het slijmvlies steken en zo bloedingen, overmatige speekselvorming en pijn veroorzaken. Na enkele dagen kan vooral de stinkende geur beginnen opvallen.
Ook kunnen voorwerpen in de slokdarm vastlopen. Dit gebeurt vooral op plekken waar de slokdarm zich vernauwt, zoals vlak achter de keel, boven het hart en vlak voor de maag waar hij door het middenrif loopt.
Door naar de dunne darm
In de maag is meestal wel voldoende ruimte. Het probleem is dan echter dat een groter voorwerp, zoals een rubberbal, hier langere tijd kan blijven zitten zonder dat er klachten optreden. Als een voorwerp daarentegen de maag passeert en in de dunne darm terechtkomt, dan kunnen er sneller problemen ontstaan. De doorsnede van de dunne darm is namelijk veel kleiner dan de maag en er kan een gedeeltelijke of gehele afsluiting optreden. Hierdoor zal de hond snel ernstige ziektesymptomen vertonen zoals chronisch braken, verlies van eetlust, weinig drinken en soms buikpijn waarbij de zogenaamde bidhouding kan optreden: met de voorpoten gestrekt op de grond en het achterlichaam nog staande. Het dier is dan erg ziek.
Indien de hond een scherp voorwerp heeft ingeslikt kan er zelfs maag- en/of darmperforatie optreden. Voorwerpen die in de dikke darm terechtkomen passeren meestal wel de anus, maar kunnen ook hier door indroging vastlopen en een verstopping (ofwel obstipatie) geven.
Vaak ziet de dierenarts op een röntgenfoto of echo al aanwijzingen dat er iets in de buik zit dat daar niet thuishoort. Ook kan hij met een endoscoop in het maagdarmkanaal kijken en direct proberen om het voorwerp te verwijderen. Grotere en vastgelopen voorwerpen moeten echter operatief weggehaald worden.
Voorkomen is beter dan genezen
Uiteraard kan je nooit volledig vermijden dat je hond een vreemd voorwerp inslikt, maar je kan wel het risico zo klein mogelijk houden. Laat bijvoorbeeld geen touw rondslingeren en let op met naalden en andere scherpe voorwerpen in huis.
Heeft je hond iets in z’n mond dat hij zeker niet mag inslikken? Roep dan niet luidkeels “nee!”, want dit is voor de hond vaak hét signaal om toch snel te slikken. Ga daarentegen rustig naar hem toe, spreek hem kalm aan en doe alsof er niets aan de hand is. De kans is dan iets groter dat hij het voorwerp gewoon weer laat vallen.
Heeft je hond toch iets ingeslikt en merk je dat hij zich niet goed voelt, of vermoed je dat er wel eens iets vast zou kunnen zitten? Schakel dan meteen de hulp in van je dierenarts.
